Teofil, mój lotniczy przyjacielu, serdecznie Ci
dziękuję za wyrażenie zgody na udostępnianie
cyklicznie Twoich jakże wspaniałych tekstów
publikowanych na Twoim blogu -
Moje życie i samolot na moim portalu.
Tak nawiązana współpraca z pewnością
pozwoli na szersze i skuteczne dotarcie do
naszych odbiorców. Łączę lotnicze
pozdrowienia
Jasiu M.
dziękuję za wyrażenie zgody na udostępnianie
cyklicznie Twoich jakże wspaniałych tekstów
publikowanych na Twoim blogu -
publikowanych na Twoim blogu -
Moje życie i samolot na moim portalu.
Tak nawiązana współpraca z pewnością
pozwoli na szersze i skuteczne dotarcie do
naszych odbiorców. Łączę lotnicze
pozdrowienia
Jasiu M.
czwartek, 9 marca 2017
Spotkanie z młodzieżą
Wśród szkolnej młodzieży
Tak się złożyło, że po wielu latach ponownie zjawiłem się w szkole. Nie muszę w tym miejscu tłumaczyć że nie jako uczeń, lecz w tym celu aby opowiedzieć dzieciom o tym co wiem z historii. Pragnę w tym miejscu wyjaśnić, że zobowiązałem się do tego przed klubem lotników "Loteczka", do którego zwróciła się szkoła nr 26 we Wrocławiu. Przedstawiciele szkoły poprosili zarząd klubu, a ja zobowiązałem się wówczas, że opowiem o napisanej przez siebie książce pt. Notatnik Syberyjskiego Zesłańca. Takie samo zobowiązanie złożyłem, że opowiem o lotnictwie na podstawie napisanej przez siebie drugiej książki pt. „100 lat przygody Mielca z lotnictwem”.
Oba tematy wydawały mi się zbyt trudne, jak dla dzieci szkoły podstawowej i dlatego musiałem swoje wystąpienia tak przygotować, aby zainteresować dzieci do wysłuchania.
Pierwszy temat wygłosiłem 3 marca i o tym pragnę napisać. W swej książce pt. „Notatnik Syberyjskiego Zesłańca” opisałem losy swego stryja, który po amnestii dotarł z Syberii do Armii Andersa. Na kilku kartkach notesu zapisał swe przeżycia, a po jego śmierci przysłano ów notes wraz z innymi pamiątkami. Na podstawie notesu, przysłanych pamiątek, zdjęć, własnych dociekań i wspomnień w publikacjach, odtworzyłem jego losy opisując w książce. O tym właśnie opowiedzieć miałem dzieciom.
Zdawałem sobie sprawę, że dzieci nawet z najstarszych klas nie mają pojęcia o wojnie i co się wówczas działo. Musiałem je jakoś zainteresować, aby zachęcić do słuchania. Opowiedziałem im o Ziemi Mieleckiej, gdzie jako dziecko spędziłem okupację niemiecką w małej mieścinie Przecław. O swej ciężkiej pracy, ucieczce z transportu do Niemiec, ciągłym kryciu się przed łapankami, o uwięzieniu przez Gestapo Ojca, a w końcowym efekcie jego zabicia. Następnie w ogromnym skrócie opowiedziałem losy stryja. Zdziwiłem się że dzieci z zainteresowaniem słuchały. Pomyślałem sobie, że wiele łatwiej dotarłbym do dzieci w Przecławiu czy w Mielcu, gdzie znają miejsca, a może losy o których wspominałem. Najbardziej jednak zainteresowały się i rozbawiły, gdy powiedziałem im w jaki sposób moja Kasia zdobywała niemiecki czołg. Jest to śmieszna historia chociaż prawdziwa, jednak zbyt długa, aby ją tutaj przytaczać.
Podpierałem zdjęciami to o czym mówiłem, a wyświetlane było na wyświetlaczu z laptopa operowanego przez nauczycielkę Iwonę Kowalik. Pani Iwona zamieściła film pod linkiem na You tube. Możemy go obejrzeć klikając na link.
Robiła także zdjęcia, podobnie jak moja żona Lidia. Zdjęcia poniżej prezentuję. Dzieci podczas pożegnania dziękowały mi i odniosłem wrażenie, że pewne kwestie dotarły do nich. Nauczyciele i będący ze mną z Loteczki Jan Mikołajczyk mówili, że dzieci były zachwycone. Przyjąłem pochwały jako rodzaj komplementu pod moim adresem. Jednak fakt, że cały czas była na sali cisza świadczyło o ich zainteresowaniu.
Robiła także zdjęcia, podobnie jak moja żona Lidia. Zdjęcia poniżej prezentuję. Dzieci podczas pożegnania dziękowały mi i odniosłem wrażenie, że pewne kwestie dotarły do nich. Nauczyciele i będący ze mną z Loteczki Jan Mikołajczyk mówili, że dzieci były zachwycone. Przyjąłem pochwały jako rodzaj komplementu pod moim adresem. Jednak fakt, że cały czas była na sali cisza świadczyło o ich zainteresowaniu.
W następnym spotkaniu z dziećmi opowiem o lotnictwie. A mianowicie o tym jak młody 14-letni chłopiec swoją lotniczą pasją doprowadził do tego, że po latach jego małe miasto stało się potężnym zakładem przemysłowym budowy samolotów.
Pragnę też na koniec poinformować, że książka o której mówiłem pt. „Notatnik Syberyjskiego Zesłańca” jest dostępna w księgarni Dębickich w Mielcu, a także osobiście u mnie. Dostępna w podobny sposób jest też druga moja książka pt. „100 lat przygody Mielca z lotnictwem”.
Pozostaję do następnego spotkania z moją opowieścią.
Teofil Lenartowicz
Wrocław, 10 marzec 2017
